Đorđe Ivačković

Đorđe Ivačković završio je Arhitektonski fakultet u Beogradu 1955. Baveći se savremenom muzikom, posebno džezom, sklonost ka slikarstvu razvijao kao samouk prateći izložbe, prevashodno inostrane apstraktne umetnosti, u Beogradu i na studijskim boravcima u inostranstvu. U Pariz odlazi 1961, gde se definitivno posvećuje slikarstvu i razvija intenzivnu izlagačku aktivnost. Prvu samostalnu izložbu priredio u Parizu 1963, izlaže na više grupnih (zapažen na IV bijenalu mladih) i samostalnih izložbi: 1967, 1975, 1980, 1982, 1986, 1990, 1992, 1994, 1997. Samostalno izlaže u Beogradu u Galeriji Doma omladine 1971, u Salonu Muzeja savremene umetnosti 1977, u Galeriji Kulturnog centra 1981. i 1988, u Galeriji Arte 2009, u Kragujevcu u Galeriji Rima 2011. i 2018. (Beogradski period 1961/62). Retrospektivna izložba priređena mu je u Galeriji SANU 2015. godine.

Ivačkovićevo slikarsko formiranje mimo redovnog umetničkog školovanja i izvan saznanja o prilikama na lokalnoj umetničkoj sceni uslovilo je njegovu specifičnu izdvojenu poziciju kojom je, između ostalog, zaobišao polemičku atmosferu oko pojave beogradskog enformela. Svoje opredelenje za apstrakciju izgradio je, dakle, potpuno samostalnim individualnim izborom i načinom samoobrazovanja, a na takvu istu situaciju naišao je takođe i po dolasku u Pariz gde je polazeći doslovno od početka trebao da se izbori za sopstvene umetničke i slikarske sklonosti. Informacije koje je još u Beogradu stekao o evropskoj lirskoj apstrakciji i američkom apstraktnom ekspresionizmu pomogle su mu pri orijentaciji u onim tadašnjim pariskim umetničkim zbivanjima za koje je već posedovao ispoljene afinitete. Iako po nekim spoljašnjim formalnim svojstvima može da navede na izvesne srodnosti sa gestualnom apstrakcijom egzistencijalističkog porekla, Ivačkovićevo slikarstvo ne treba sa njim dovoditi u neposrednu vezu. Kod Ivačkovića posredi je, naime, jedno izrazito nereferencijalno slikarstvo (otuda proizlaze nazivi Slika, sa datumom njenog nastanka) za koje će on sâm navesti bitne karakteristike: brzina izvođenja i improvizacija poput muzike džeza, obavezna bela podloga i kvadratni format objekta slike, odustajanje od korekcije nakon obavljenog slikarskog čina, rigorozno odstranjivanje svake relacije prema izvanumetničkoj i izvanslikarskoj predmetnosti.

Djordje Ivackovic

Slika 18 III 71.(1971)

ulje na papiru kasiranom na platnu,

170 cm x 160 cm